Dit nummer van mijn koning Ramses Shaffy voelt alsof het speciaal voor mij geschreven is. De boodschap om anderen in hun waarde te laten en te laten zijn wie ze zijn, resoneert sterk met mijn eigen levensfilosofie. Laten we het leven niet te serieus nemen en elke dag ten volle genieten! Carpe Diem!

Mijn ode aan Patrick. Hij was mijn eerste grote liefde, en zelfs 37 jaar later delen we nog steeds iets unieks waar velen jaloers op mogen zijn. Hij kent mij als geen ander, en ik zou hem nooit meer kwijt willen. Een lied over vertrouwen en onvoorwaardelijke liefde die we samen koesteren. Op de muziek van een van de grootsten van Nederland, Herman van Veen.

Een duet met iemand die ik al ken sinds haar 11e jaar, toen ik al betoverd was door haar stem. Zij was 5 en ik was 16 toen we Whitney Houston en Liesbeth List in duet zagen, voor ons beide het moment waarop we wisten: dit wil ik ook. Nu, 40 jaar later, zingen we het samen. Echt een unieke, bijna onwerkelijke werkelijkheid die waarheid werd.

Ik ben al zo lang fan van Willeke, dus een nummer van haar mocht niet ontbreken. Het was nog moeilijk kiezen, maar het wonderschone "Telkens Weer" uit 'Rooie Sien', de film waarin ze speelde en dit nummer naar ongekende hoogtes zong, sprak mij enorm aan. De koningin van het levenslied heb ik het uiteraard laten horen, en ze moest huilen van mijn versie, zo mooi vond ze het. Ik ben haar dankbaar voor dat gebaar.

Ik schreef een Nederlandse tekst op mijn all time favoriete Mariah Carey song "My All". En dat was nog een uitdaging! Ik ben zo blij met de strijkers op deze versie, dat ik hoop dat Mariah, als ze het hoort, trots zal zijn op haar lied gezongen in het Nederlands! Net als "Telkens Weer" gaat het opnieuw over de onvoorwaardelijke liefde die ik zo graag zou hebben gevonden na Patrick...

Dit is eigenlijk een hommage aan mijn vader, die een enorme fan was van Vicky Leandross, de Duitse Schlagerzanger. Het herinnert me aan hem en aan de enorme vastberadenheid die hij had en aan mij heeft doorgegeven. Ik hou ook echt van het leven en geniet er elke dag van. Het nummer is opgenomen alsof we in een kroeg staan, compleet met de beroemde banjo. Dit zou zomaar eens een meezinger kunnen worden!

Ik heb altijd bewondering gehad voor Robbert Long vanwege zijn prachtige liedjes, vooral vanwege zijn teksten. Dit nummer raakte mij diep omdat het gaat over iemand die verliefd wordt op een jonger iemand, wat mijn grootste valkuil is, denk ik. Ik heb dit echt jankend ingezongen omdat elke letter letterlijk mijn verhaal vertelt van de vele relaties die ik hierdoor heb moeten beëindigen.

Wederom een juweel van een nummer van Herman van Veen, ditmaal in het Zuid-Afrikaans op de muziek van Jacques Brel's 'Ne me quitte pas'. Al bijna 30 jaar betekent Zuid-Afrika de wereld voor me, en dit nummer zingen in de taal waar ik zo van hou en die ik inmiddels redelijk spreek, voelt voor mij als het rondmaken van een cirkel. Op aanraden van Simone Kleinsma heb ik dit nummer tijdens haar show gezongen, en kijk wat er gebeurd is!

Ik moest en zou een nummer zingen over Amsterdam, en bij toeval stuitte ik op een liedje in een Australische Netflix-serie genaamd 'Last Stop Larimah'. Betoverd door de melodie, schreef ik de tekst eigenlijk in 10 minuten als eerbetoon aan mijn geboortegrond en stad. Ik hou van Nederland, en vooral van Amsterdam, maar ik ben een wereldreiziger en hou van reizen. Toch, elke keer als ik weer terug ben op mijn vertrouwde grond, voel ik me weer rustig. Amsterdam blijft altijd mijn thuis.

"Voor mij was het een gedane zaak dat ik dit nummer moest zingen van mijn held Frank Boeijen. De ongekende schoonheid van het arrangement heeft het nummer nog mooier gemaakt (alsof dat nog kon). Het pianospel van Bernd van den Bdie zichzelf overstijgt en mij hierin meenam naar zijn hoogte, om dit met alle gevoel te zingen met in gedachten mijn moeder en al diegenen die mij zijn ontvallen."